De 31e editie van het Bluesrock Festival wordt geopend door de Limburgse band The Dead Revils. Vroeger zou je zeggen een coverbandje, nu heet dat een tribute band. Nou is blues toch al een genre dat van covers aan elkaar hangt, maar een heel optreden…. past dat wel op een zichzelf respecterend festival? In dit geval duidelijk wel. Gedreven brengen de mannen een saluut aan wijlen Lester Butler en zijn Red Devils. Een uitstekende act om een festival af te trappen en de eerste bezoekers wakker te schudden.
https://www.facebook.com/TheDeadRevils
De Ruben Hoeke Band onderging in de zomer van 2014 een grote verandering. Na jarenlange samenwerking werd zanger Frank van Pardo vervangen door Machiel Boon. Een verandering die de band mijns inziens plotseling meer ballen heeft gegeven. Machiel lijkt de balans meer richting rock dan blues te laten uitslaan. Hoe het verder zal uitpakken blijft nog afwachten, maar het speelplezier spat er bij zanger en gitarist vanaf.
https://www.facebook.com/RubenHoekeBand
Toegegeven er zat af en toe een vleugje blues(rock) tussen de funk en soul van Hamilton Loomis en zijn band. Maar na een minuut of 20 ben ik toch afgehaakt. Tenslotte moet een festivalganger af en toe ook een hapje eten, nietwaar.
https://www.facebook.com/HamiltonLoomis
Dan wordt het podium wel heel erg gevuld. De 8-koppige deense Thorbjørn Risager & Black Tornado spelen een set vol onvervalste Rhythm & Blues. Heerlijk onvervalste ouderwetse kwaliteitsmuziek met geen enkel ander doel dan het publiek te amuseren…. en dat lukte prima!
https://www.facebook.com/ThorbjornRisagerBand
Een optreden als een voetbalwedstrijd. De eerste helft matig spel, maar in de tweede helft was er een duidelijke verbetering. Lekkere songs die uiterst knap gespeeld worden. Een gelijkspel dus en nog een korte verlenging. Helaas ging het daar helemaal mis en bleef het publiek als verliezer achter. Onnodig, want beans & fatback is een band met geweldige songs en topmuzikanten,maar misschien zijn ze zich van dat laatste iets té bewust.
https://www.facebook.com/beansandfatbackmusic
Toen ik langs de posters van vorige edities liep, zag ik dat Slobberbone al in 1998 te gast was geweest in Tegelen, als vaste bezoeker was ik er toen ook maar ik kon me van Slobberbone niets meer herinneren. En van het optreden in 2014 zal ik over een paar jaar hooguit nog weten dat ik dacht: “welke flapdrol heeft Slobberbone in godsnaam op een bluesrock festival geprogrammeerd?” Felle country-rock die meer punk dan blues bevat. Onder het publiek begon toch wel wat gemor te komen. Hiervoor kwam men niet naar Tegelen.
https://www.facebook.com/pages/Slobberbone
Heel andere koek was Royal Southern Brotherhood. Met leden van 2 muzikale families in één band verenigd werd er een lekkere Southern Rock Mix van Neville- en Allman Brothers invloeden gebracht. Funky rock met een scheut soulvolle blues. IJzersterke songs en 3 zangers die elkaar afwisselen en aanvullen. Kortom een goede kennismaking met een band waar liefhebbers van blues- southern- en classic rock nog wel eens jaren plezier van kunnen gaan hebben.
https://www.facebook.com/royalsouthernbrotherhood
Afsluiter was Dana Fuchs met haar band. Al jarenlang een graag gehoorde en zeker ook geziene gast op de podia en festivals. Haar vorig jaar verschenen cd “Bliss Avenue” is haar sterkste tot dusver. Zoals gebruikelijk gaat Dana wervelend, kronkelend, rockend en uitdagend over het podium. Haar stembanden schuwen geen rauw randje en gitarist en co-componist Jon Diamond laat zijn gitaar janken. Maar alles draait om Dana, die weet dat ze een lekker wijf is en daar gebruik van maakt om een groot deel van het publiek (en niet alleen de mannen) het hoofd op hol te brengen. Maar dat deed ze met haar stem en songs ook al. Prima afsluiter van een wisselvallig festival.
https://www.facebook.com/danafuchsverified
Blueszien 